ur. w Pradze w 1975, studiował muzykologię na Uniwersytecie Karola oraz kompozycję w Praskiej Akademii Sztuk Performatywnych. Stał się znany na międzynarodowej scenie, kiedy jego opera South Pole została wykonana po raz pierwszy w Bawarskiej Operze Państwowej pod dyrekcją Kiryła Pietrenki, w reżyserii Hansa Neuenfelsa i z udziałem Rolando Villazóna i omasa Hampsona w głównych rolach. Jednak już wcześniej czeski kompozytor otrzymywał ważne zamówienia i zdobywał nagrody, w tym, m.in. nagrodę kompozytorską Fundacji Muzycznej Ernsta von Siemensa (2009). Jego utwory były wykonywane przez wybitne orkiestry i zespoły, jak: Los Angeles Philharmonic, BBC Philharmonic, ORF Radio-Symphonieorchester Wien, Ensemble intercontemporain, Ensemble Modern, Klangforum Wien i Münchener Kammerorchester. Festiwale, na których rozbrzmiewała muzyka Srnki, to m.in: Ultraschall Berlin, Wien Modern, Présences w Paryżu, Praska Wiosna, Musica Strasbourg, Milano Musica, Printemps des Arts de Monte-Carlo, Ostrava Days i Contemplus. Krótka opera Wall do tekstu Jonathana Safrana Foera miała prawykonanie w berlińskiej Operze Unter den Linden w 2005 roku. W latach 2006–07 Miroslav Srnka był kompozytorem-rezydentem miasta Heidelbergu. W 2011 roku jego kameralna opera Make No Noise została wystawiona po raz pierwszy w Bawarskiej Operze Państwowej. W tym samym roku w Semperoper w Dreźnie odbyło się prawykonanie muzycznego „komiksu” Jakub Flügelbunt na trzech śpiewaków i orkiestrę. W 2017 roku festiwal Dialogues w Salzburgu przedstawił obszerny muzyczny portret kompozytora, na który złożyło się wiele wydarzeń i prawykonań. W ramach uroczyście obchodzonego setnego sezonu Los Angeles Philharmonic (2018/2019) Srnka otrzymał zamówienie na utwór Overheating. W programie serii koncertowej „Musica Viva” w Monachium w 2015 roku zabrzmiała kompozycja move 01 & 02, zaś w 2019 roku w tym samym cyklu odbyło się prawykonanie utworu Speed of Truth przez Chór i Orkiestrę Symfoniczną Radia Bawarskiego pod dyrekcją Susanny Mälkki; solistą był klarnecista Jörg Widmann. Przez wiele lat Miroslav Srnka współpracował z Kwartetem Diotima, który wykonywał jego utwory w wielu krajach Europy oraz nagrał monograficzną płytę dla wytwórni Naïve. 

W sezonie 2019/2020 Miroslav Srnka po raz pierwszy współpracował z Filharmonią Czeską, która pod dyrekcją Petera Eötvösa zaplanowała czeskie prawykonania utworów move 01 i move 03. Plany koncertowe obejmowały również prawykonanie utworu na klawesyn z orkiestrą z solistą Mahanem Esfahanim i Orkiestrą Gürzenich w Kolonii pod dyrekcją François-Xaviera Rotha. ECHO (Europejska Organizacja Sal Koncertowych) zamówiła utwór Milky Way, którego prawykonanie z solistą-trębaczem Simonem Höfele ma się odbyć w Concertgebouw w Amsterdamie, a kolejne wykonania w hamburskiej Elbphilharmonie, filharmoniach w Kolonii i Luksemburgu, MüPa w Budapeszcie, Sage Gateshead, St Luke’s w Londynie, Gulbenkian w Lizbonie, Auditori w Barcelonie, Konserthuset w Sztokholmie, Konzerthaus w Wiedniu, w Porto, Brukseli, Baden-Baden i Birmingham. W 2019 Miroslav Srnka został wykładowcą kompozycji Hochschule für Musik und Tanz w Kolonii. 

Wybrane utwory (od 2005): Moldau Remixed na obój, altówkę i harfę (2005), Wills wohl einmal hinübersehn? na zespół (2005), Magnitudo 9.0. na flet, klarnet, skrzypce, wiolonczelę i perkusję (2005), Wall, opera kameralna (2005), ta vĕtši, wariacja na temat finałowej sceny z Jenůfyna fortepian (2006), Když mne stará matka, Struna naladěna, instrumentacja pieśni Dvořáka na sopran, fortepian i orkiestrę (2006), Maria’s Choice na flet, klarnet, dwa saksofony i perkusję (2006), Prostý prostor/Simple Space na wiolonczelę i instrument harmoniczny (2006), Kráter Brahms na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową (2007), Reading Lesson na orkiestrę (2007), Fictious Hum na obój, klarnet, fortepian i kwartet smyczkowy (2007), Reservoirs na zespół (2007), Dreizehn Lie­der na głos i fortepian do tekstów z widokówek Jurka Beckera (2007), Pouhou vlnou/Qu’une vague na kwintet fortepianowy (2008), Fan Faire na instrumenty dęte blaszane i perkusję (2009), Coronae na waltornię (2010), Tree of Heaven na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2010), Escape Routines na klarnet, skrzypce, altówkę, wiolonczelę i harfę (2010), A Variation na wiolonczelę (2010), Assembly na zespół (2011), Engramsna kwartet smyczkowy (2011), Make No Noise, opera kameralna (2011), Jakub Flügelbunt... und Magdalena Rotenband, oder: Wie tief ein Vo­ gel singen kann, komiks na trzech śpiewaków i orkiestrę (2011), Here with You na skrzypce i wiolonczelę (2011/16), Listening Eyes, dźwięk do instalacji Kateřiny Vincourovej (2012), Eighteen Agents na 19 instrumentów smyczkowych (2012), Koncert fortepianowy (2012), My Life without Me na sopran i zespół (2008–13), track 02 na fortepian (2014), track 01 na skrzypce i fortepian (2014), No Night No Land No Sky na orkiestrę kameralną (2014), docudra­ ma01 – Orph & Eury na trio instrumentów dętych (2014), Ori­gami na akordeon (2015), move 01/move 02 na orkiestrę (2015), South Pole, opera (2015), move 03 na orkiestrę (2016), Future Family na kwartet smyczkowy (2017), Emojis, Likes and Ringto­ nes na trio fortepianowe (2018), Triggering na klawesyn (2018), Overheating na zespół (2018), Speed of Truth na klarnet, chór i orkiestrę (2019), Milky Way na trąbkę (2019), move 04 „Memory Full” na orkiestrę (2020), Singularity, opera kosmiczna na młode głosy (2019–21).