W przeciwieństwie do wielu moich utworów o konceptualnej podstawie, ten jest bardziej abstrakcyjny. Niemniej podczas pracy zdawały się z nim łączyć wyobrażenia, do których często powracam: światło, szczególnie sztuczne (mam obsesję na punkcie sztuczności), głośne, brzęczące zakłócenia, których źródłem są stare neonowe rurki, a także koncepcja odkrywania albo wydobywania idei, muzyki słyszanej poprzez inną muzykę lub w jej tle. Te pomysły ucieleśniają się w utworze na różne sposoby: zakłócenia dzięki preparacjom instrumentów, co zaburza ich naturalne brzmienie, idea odkrywania poprzez zakomponowane dziury w fakturze, kiedy szybkie aktywności nagle ustają, a mikrotonowe drony wprowadzają odmienny rodzaj muzyki. 

Myślę o La Arqueología del Neón jako o frenetycznym koncercie kameralnym. Zespół jest podzielony na mniejsze grupy, ze smyczkami, które często występują wbrew reszcie zespołu. Pojawiają się akompaniowane sola oraz podskórna progresja pulsów, które czasem wychodzą na powierzchnię. Utwór trwa około piętnastu minut. Powstał na zamówienie Talea Ensemble ze środków Fromm Commissioning Award.  

Oscar Bettison