Miniatura muzyczna w formie audiowizji, czyli dynamicznej animacji ze ścieżką dźwiękową. W audiowizji obraz i dźwięk nieustannie się uzupełniają, stanowiąc komentarz dla siebie nawzajem. Dzięki temu widzowie stają się równocześnie słuchaczami i mogą odbierać utwór na głębszym poziomie. 

Pierwsza faza kompozycji odnosi się do tego, w jaki sposób ewoluuje wzrok noworodka i niemowlęcia. Zaraz po narodzinach dziecko widzi jedynie rozmyte kontury ludzi i przedmiotów, utrzymane w czarno-białej kolorystyce. Dopiero pod koniec pierwszego miesiąca życia noworodek zaczyna rozpoznawać czerwień, a w kolejnych tygodniach – kolory zielony i żółty. Z biegiem czasu niemowlę potrafi też dostrzegać coraz wyraźniejsze kontury. Taką ewolucję sposobu patrzenia małego człowieka odzwierciedlać będą zarówno animacja, jak i towarzysząca jej muzyka. Odbiorca doświadczy, jak „brzmi” czerń, czerwień, zieleń i żółcień.

W drugiej fazie utworu nastąpi przeskok i na animacji pojawią się już wszystkie kolory tęczy. Twórcy ponownie wykorzystają efekt synestezji (kojarzenia ze sobą wrażeń pochodzących z różnych zmysłów), czyli będą zachęcać młodą widownię do oglądania muzyki i słyszenia kolorów. Wrażenie synestezji zostanie osiągnięte dzięki rozszczepieniu białego światła na kolorowe składowe, a w warstwie dźwiękowej – dzięki wykorzystaniu wybranych technik muzyki spektralnej. 

Paweł Hendrich