Ten niezwykły tytuł to początek wiersza E. E. Cummingsa z książki No Thanks (1953). Wiersz jest zabawą różnymi absurdalnymi wersjami słowa „grasshopper” (konik polny). W utworze muzycznym tytuł ten symbolizuje przeskakiwanie różnych pomysłów między klawesynem a elektroniką. Jak we wszystkich utworach cyklu The Enormous Room, elektroniczna konfiguracja r­p­o­p­h­e­s­a­g­r jest starannie skomponowana w celu wygenerowania przestrzeni wokół klawesynu: kilka głośników rozstawionych jest wokół pudła instrumentu na scenie, jako jego swoiste akustyczne przedłużenie. 

Materiał elektroniczny składa się głównie z kilku rodzin dźwięków wykonanych za pomocą różnych modeli syntezy generowanej komputerowo, mniej lub bardziej zbliżonych do cech akustycznych klawesynu. Dodatkowo dźwięk instrumentu jest przetwarzany za pomocą modulatora pierścieniowego, który zamienia go w swego rodzaju nieharmoniczny dźwięk dzwonu – jest to wyraźnym hołdem dla Mantry Stockhausena, w której często wykonywałem partię elektroniki. 

Jestem niezmiernie wdzięczny Gośce Isphording, wspaniałej i odważnej wykonawczyni, która zainspirowała mnie do komponowania na ten fascynujący instrument i eksplorowania elektronicznego świata, który temu towarzyszy. 

Marco Stroppa