I Cyfrowe rany
II Wielki deszcz
III Ostatni mecz tenisowy z moim dziadkiem 
IV Jeszcze jedna strzelanina w szkole 
V Moja mama właśnie dostała ostatnią dostępną maszynę do szycia i uczy się
VI Analiza śmiertelnego strzału
VII Młoty w leśnej krypcie 
VIII Czy Bóg jest właścicielem swoich własnych cząstek? 

W utworach solowych staram się odkrywać (na nowo) instrumenty, coś z ich substancji, co moja muzyka mogłaby komunikować.
Klawesyn jest szczególnym wyzwaniem. Jego substancja jest ściśle historyczna: dźwięki bez żadnej możliwości zmiany barwy czy głośności. Mechanizm klawesynu albo pobudza struny, albo nie. 1 albo 0 – to bardzo cyfrowe. 
Nagle klawesyn stał się bardzo współczesny.
Co mieści się między jedynkami a zerami?
To bardzo szczególny czas – pomiędzy chwilą, gdy palec zaczyna wciskać klawisz, a chwilą, gdy piórko szarpie strunę.
Chwila, którą cechuje rosnące napięcie.
Mechanizm, który dosłownie wzbudza ton.
Każdy ton staje się strzałem.
Pomiędzy strzałami – czas.
Czas ten może być polityczny, społeczny, prywatny, metaforyczny, sportowy, humorystyczny, egzystencjalny, klimatyczny.
W dziele tym staram się skonstruować wszystkie te różne czasy – chwile i międzyczasy – aż do momentu, gdy mechanika gry rozpływa się, a czasy przeobrażają się w naturę. 

Miroslav Srnka