ur. w 1938 w Berlinie, perska kompozytorska i etnomuzykolożka. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku sześciu lat u Emanuela Malika Aslaniana, który ukształtował jej muzyczną wrażliwość. Uczyła się również gry na wiolonczeli i santurze. Pod koniec lat 40. wyjechała do Wielkiej Brytanii, aby studiować muzykę w Morton Hall i na Uniwersytecie Edynburskim. Po powrocie do Iranu wykładała historię muzyki zachodniej w Konserwatorium w Teheranie oraz kontrapunkt w Teherańskim Instytucie Muzykologii. 

W 1966 dzięki stypendium rządu francuskiego wyjechała do Francji, by studiować kompozycję u Nadii Boulanger. Od 1968, dzięki stypendium Narodowego Radia Irańskiego i telewizji NIRT, studiowała etnomuzykologię u Trần Văn Khê na Sorbonie. Wróciła do Iranu w 1971 i rozpoczęła badania nad ludową muzyką perską oraz klasycznym systemem radif w Centrum Ochrony i Rozpowszechniania Muzyki Irańskiej. Była także założycielką Grupy Zbierania i Rozpoznawania Muzyki przy Narodowym Irańskim Radiu i Telewizji (NITV), założycielką Festiwalu Sztuki w Shirazie i Festiwalu w Meszhedzie. Celem tych inicjatyw było zbieranie i archiwizowanie perskich pieśni ludowych pochodzących z różnych irańskich regionów i grup etnicznych, m.in. z prowincji Chorasan, Sistan i Beludżystan, Hormozgan oraz Buszehr (lata 1971–79). 

Ważniejsze utwory: Tańce wioskowe na fortepian (ok. 1953), Sijawusz w Persepolis, muzyka filmowa (1966), Suita irańska na fortepian (1966), The Winding Doll, muzyka filmowa (1967), Syn Iranu nie ma wieści od swej matki, muzyka filmowa (1970), Shábkūk na orkiestrę smyczkową (1973), Pieśni rozstania na taśmę (1973), Piekło jest tylko iskrą naszego zbędnego cierpienia na zespół kameralny (1976), Petite Pièce na zespół kameralny (ok. 1976), I zjawił się rycerz o czerwonym obliczu, czerwonych włosach, czerwonych ustach, czerwonych zębach, na czerwonym koniu i z czerwoną włócznią, sztuka teatralna (1976), Pieśń Leyli na głosy i zespół kameralny (1979), Dialog 88 na fortepian (1967– 88), Dla gwiazd na fortepian (1992), Irana, suita na fortepian (1996), Premâ, cykl na fortepian (1992–2002), Kraina snów na kwartet smyczkowy (1997–2007), Tu i tam na zespół kameralny (2016), Farãghi (In Absentia) na skrzypce i wiolonczelę (ok. 2017), Ballada na sekundy na zespół kameralny (2019).