Pisząc ten utwór, starałem się połączyć brzmienie akordeonu z moim osobistym odbiorem tybetańskich pieśni buddyjskich Shômyô, które w swojej charakterystycznej głębokiej i monotonnej monofonii zawsze kojarzyły mi się z dalekim „jękiem Ziemi”. Dźwięk e, który stanowi w całym utworze rodzaj dźwiękowej linii w tle, przechodzi przez zakres sześciu oktaw, poczynając od subkontra. 

Toshio Hosokawa