Baculewski, Krzysztof Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień

przejdź do treści

ur. w 1950 w Warszawie. Kompozytor, absolwent warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (1974), doktor nauk humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego (1982). Studia uzupełniał w Konserwatorium Paryskim (1975–76) u Oliviera Messiaena oraz w Groupe de Recherches Musicales. Od 1973 współpracuje jako krytyk z „Ruchem Muzycznym”; od 1982 adiunkt, od 1998 profesor nadzwyczajny w Akademii Muzycznej im. F. Chopina (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina); w 2001 otrzymał tytuł profesora. W 2002 wykładał gościnnie na Uniwersytecie im. J. Gutenberga w Moguncji. Laureat wielu nagród w konkursach kompozytorskich. Juror licznych konkursów kompozytorskich. 

W 1986 Państwowa Opera we Wrocławiu wystawiła jego operę Nowe Wyzwolenie wg dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza. 

Jego utwory były wykonywane – prócz estrad krajowych – także za granicą (w większości krajów europejskich, a także w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Ameryce Południowej i Japonii). Pojawiłyy się także na kilkunastu CD; firma DUX wydała pięć monograficznych płyt z jego utworami. Jest ponadto autorem czterech książek o polskiej muzyce współczesnej (dwie z nich wydano także po angielsku), szeregu publikacji naukowych, krytycznych i publicystycznych. Wybór jego esejów, recenzji i artykułów analitycznych pod tytułem Pół wieku z piórem w ręku ukazał się w ubiegłym roku nakładem Chopin University Press. 

Krzysztof Baculewski dokonał rekonstrukcji Koncertu fortepianowego A-dur op. 2 Feliksa Ignacego Dobrzyńskiego i instrumentacji ostatniej opery Stanisława Moniuszki Beata. W 2007 otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, w 2017 odznakę honorową „Zasłużony dla Warszawy”. Od 2015 wiceprezes Związku Kompozytorów Polskich. W 2018 laureat nagrody ZKP. Od 1986 członek komisji repertuarowej festiwalu Warszawska Jesień. 

Wybrane utwory: Sonata na perkusję (1971), Meander na flet solo (1973), Nowe Wyzwolenie, opera wg dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza (1974), Vivace e Cantilena na flet, fortepian i kwintet smyczkowy (1974), Ground na orkiestrę (1981), Quartier Latin na taśmę (1981), Koncert na orkiestrę (1983), cztery Kwartety smyczkowe (1984, 1985, 1986, 2014), A Walking Shadow na orkiestrę (1990), The Whole & Broken Consort na instrumenty renesansowe (1986), Antitheton I na trio fortepianowe (1989), Voyage à travers le paysage métaphysique na taśmę (1992), The Profane Anthem To Anne na solistów, chór, orkiestrę barokową i continuo, do tekstu Johna Donne’a (1992), Rilke-Lieder na sopran solo, baryton solo i dwa mieszane chóry a cappella (1994), 33 Kolędy na chór mieszany (1994), Antitheton II na dwoje skrzypiec i continuo (1996), Ozwodne i Krzesane na chór mieszany, (2000), Les Adieux, kantata na alt solo i orkiestrę smyczkową z harfą do tekstów poetów francuskich (2001), 12 Etiud fortepianowych (2006), Refren na chór i zespół instrumentalny (2015), Volte-Face na orkiestrę (2016), Concerto per due flauti ed orchestra da camera (2021), L’Ordre règne à Varsovie na chór i kwintet smyczkowy (2021), Punctum saliens na akordeon i kwartet smyczkowy (2022), Cień lampy Aladyna na na dwa zespoły w różnych strojach (2024); muzyka teatralna i filmowa.