Utwór jest rodzajem pożegnania; nie tyle z muzyką dawną, ile z jej efektami, brzmieniami i instrumentami. Mimo że powiązany ze środkami i technikami współczesnymi, nie nadaje priorytetu żadnej z odbijajacych się w nim stylistyk, a cień staje się sposobem zacierania konturów i przywoływania wizji. Forma aluzjonistyczna staje się, choć w niewielkim zakresie, wehikułem przestrzeni i czasu. 

Krzysztof Baculewski