Opera Szczur i Drzewo to poetycka opowieść o nadziei i pierwotnej sile przyrody. W zniszczonym krajobrazie samotne, martwe drzewo i stary szczur walczą o przetrwanie. Ta alegoryczna historia ukazuje siłę natury i jej zdolność do regeneracji, podkreślając, że nawet w najciemniejszych chwilach może zrodzić się nowe życie. Opowieść rysuje emocjonalny obraz walki i odnowy, pozostawiając widza z głębokim przesłaniem o trwałości nadziei. Bardzo mi zależało, aby stworzyć coś, co da młodym ludziom więcej nadziei. Aby poczuli jak wielka moc jest w przyrodzie i że często wystarczy tylko przestać ją niszczyć, a sama odtworzy się na swój, często niepojęty dla człowieka, sposób. 

Urszula Zajączkowska 

Tytułowi bohaterowie stają w obliczu katastrofy wywołanej zmianami klimatycznymi. Brak wody, suchy wiatr, palące promienie słońca zmuszają bezbronnych do szukania schronienia i ucieczki. Szczur kopie nory, Drzewo zastyga w bezruchu, jednak wielu innym przetrwać się nie udaje. Po nich pozostanie tylko wspomnienie. Odmianę losu mogą przynieść nieznany splot wydarzeń lub cud. Szczur, grzebiąc kolejną dziurę w ziemi, trafia na słowa pieśni, która okazuje się pieśnią niosącą życie, ale żeby to się stało, wszyscy muszą ją zaśpiewać. Czy wszystko pójdzie po myśli Szczura i Drzewa? Czy uda się naszym bohaterom odwrócić katastrofalny bieg wydarzeń? Czy naprawdę śpiewem można poprawić klimat na Ziemi? 

Opera Szczur i Drzewo jest współczesną baśnią zaangażowaną, która podejmuje problemy bliskie współczesnemu człowiekowi, opowiadając je językiem dostępnym dla dziecka. Twórcom zależy na pozytywnym przekazie, brzmiącym tak: dzięki zaangażowaniu wielu serc i głosów możemy zadbać o naszą przyszłość. Tym samym dzieło staje się pochwałą wspólnoty, zaangażowania i determinacji, które mają wpływ na nasze decyzje każdego dnia. Osobiście operę Szczur i Drzewo odbieram przez postać milczącego Drzewa, w którym dostrzegam osoby wyłączone ze wspólnoty. Utożsamiam się z Drzewem i pragnę je zaprosić do naszego „razem”. W naszej inscenizacji inspirujemy się współpracą z osobami w spektrum autyzmu. To są ważne doświadczenia, wymiany wrażliwości i myśli, dzięki którym stajemy się mądrzejsi. 

Robert Drobniuch