Miniatura Tak lub nie – nieskończenie została w całości stworzona z dźwięków improwizowanych przez dzieci, które w swojej dźwiękowej interpretacji Ławeczki Lindleya użyły wody, misek, rur, rąk i ust. Część dźwięków stanowią nagrania samego pomnika – eksplorowanego przez młodych uczestników warsztatów muzycznych. W efekcie powstał utwór tajemniczy, niejednoznaczny i wypełniony dziecięcą energią. Dźwięki wody i innych żywiołów przeplatają się. Gdzieś w oddali słychać głosy – może to sam Lindley mówi do nas z zaświatów? 

Przemysław Pacek