Tsangaris, Manos
ur. w 1956, kompozytor, bębniarz i autor instalacji, jeden z czołowych przedstawicieli eksperymentalnego teatru muzycznego. Jego cenione na całym świecie dzieła wykonywane są na scenach najważniejszych teatrów i festiwali. Od lat 70. w centrum swojej twórczości sytuuje warunki wykonania, wyrażone w różnych formach artystycznych, oraz powiązanie i nakładanie się w sztuce różnych pól ludzkiej percepcji. Od 2009 jest profesorem kompozycji w Wyższej Szkole Muzyki im. Carla Marii von Webera w Dreźnie; w tym samym roku został również wybrany na członka Akademii Sztuk w Berlinie, gdzie od 2011 jest dyrektorem wydziału muzycznego. Od 2010 jest także członkiem Saskiej Akademii Sztuk. Założyciel Internationale Institut für Kunstermittlung (www.iike.de) i autor badań w dziedzinie antropologii scenicznej. Od 2016 wraz z Danielem Ottem jest współdyrektorem artystycznym Biennale w Monachium – Festiwalu Nowego Teatru Muzycznego.
Wybrane utwory (od 2000): Glockenturm na pięć dzwonów i dzwonnicę (1999–2000), RELIEF, ODER DIE BUCHSTABENREVOLTE, poezja przestrzenna na recytatorkę, instrumenty, niemych aktorów, instalację sceniczną, ścieżki dźwiękowe, projekcję tekstu i źródła światła (2000), Initium na dwa soprany, organy, registrantów (z perkusją) i perkusję (2000), Haben Sie Zeit? na recytatorów i instrumenty (2000), Tafel N, wersja Tafel 1 na dowolną liczbę wykonawców (2001), SCHICHTWECHSEL: Wie gehts Ihnen?, przestrzenna poezja na recytatorkę, sopran liryczny, zespół, projekcję tekstu i światło (1999–2000), Orpheus, Zwischenspiele, teatr rozproszony na sopran, mezzosopran, małą orkiestrę, projekcję liter, 15 wykonawców, co najmniej 50 statystów, Fadenorgel, windę, kolejki metra i światło (2002), Ansage na flet (2003), 2 + 1 (Zwischenreich) na sopran, organy, perkusję i światło (2004), Drei Räume eater Suite, miniatury teatralno-muzyczne na ograniczoną liczbę widzów (2004), Die Döner-Schaltung, miniatury teatralno-muzyczne na ograniczoną liczbę widzów (2004), Ich bin nur scheintot do fragmentów pamiętników Hansa Christiana Andersena na chór kameralny i elektronicznie opracowane głosy (2004–05), Labor 4, utwory na sopran, zespół, wykonawców, żywe obrazy, instalacje i rysunki (2005), Vom Außen und Innen der Städte, teatr muzyczny (2006), Die Sonne so breit wie ein Menschenfuß, krajobraz na ruchome i nieruchome źródła światła w nocy (2007), Memento (Lots Weib), teatr muzyczny (2007), Botenstoffe. Orestie, teatr rozproszony (2007), Schwalbe, film dźwiękowy na sopran/narratorkę, baryton/narratora/biegacza, waltornię, perkusję, syrenę, aktorów i publiczność w ruchu (2011), Guten Tag, wie heißen Sie..., poemat na waltornię, skrzypce i wideo (2011), Vivarium – Reisen, Kochen, Zoo... na ruch w przestrzeni, głosy, instrumenty i światło (2011–12), Glück and Vergessen na wiolonczelę, fortepian i iPhone’a (2012), Love & Diversity, teatr muzyczny (2012), Mistel Album na dwie wiolonczele i perkusję (2012), Karl May, Raum der Wahrheit, teatr muzyczny do libretta Marcela Beyera (2014), Mistel I na orkiestrę i prezentera wiadomości (2014), Mistel II – Gong-Mistel na orkiestrę (2014), Mistel III – Space-Mistel na orkiestrę (2014), Mistel IV – Dark Misteltoe na orkiestrę i ruchome światła (2014), Mistel V – LUX Mistel na orkiestrę i przestrzenie świetlne (2014), EILAND (ISOLA). Das aufgehobene Ich na przestrzeń, głosy, klarnety basowe i światła (2015), DAS PIZZICATO MYSTERIUM na orkiestrę smyczkową (2016), City Pieces (Window Piece) na śpiewaka, narratora, zespół, instalację, światła, wideo i audioprzewodnik (2016), WAIT! na śpiewaków (2016), HOME na aktora, sopran, klarnecistę i pianistę (2017), Ausflug ins Gebirge (z Danielem Ottem, 2017), What I See na dwóch wykonawców (2018), ABSTRACT PIECES, teatr muzyczny na aktorów, instrumenty, przestrzeń i światło (2018), Die Sonne hat sich inzwischen weitergedreht na głos, perkusję, drzewa i artystów ruchu (2018), es geht voran, sztuka kameralna na śpiewaka, aktora, instrumenty dęte, perkusję i przechodniów (2019), MY HEART IS A MAP na projekcję tekstu, przedmioty, Fadenorgel, światła, troje perkusistów i przechodniów (2020).