Fagin, Lucas Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień

przejdź do treści

ur. w 1980 w Argentynie, kompozytor, keyboardzista i gitarzysta. Od 2003 był studentem Daniela Montesa, Ricardo Martineza oraz Aldo Antognazziego w Buenos Aires, następnie studiował w Conservatoire National Supérieur de Musique w Paryżu u Marco Stroppy, Stefano Gervasoniego i Luisa Naóna. 

Otrzymał zamówienia m.in. od Ensemble intercontemporain, festiwali Ars Musica i Présences, rządu francuskiego, argentyńskich teatrów: Colón, Argentino de La Plata i San Martín, ponadto od SACEM, RTE Lyric (Irlandia), Trio KDM, Radio France, Groupe de Recherches Musicales, Casa de Velázquez i Atmusica. Współpracował z czołowymi zespołami i wykonawcami muzyki nowej, m.in. Cairn, Le Balcon, L’Instant Donné, Quatuor Danel, Irvine Arditti, Nicolas Crosse, Horacio Lavandera, Tropi Ensemble, Camerata Aberta, Tokijska Orkiestra Filharmoniczna, Vortex, Reinhold Frederich-Robyn Julkowsky, Squillante, Orchestre de Lauréats du Conservatoire de Paris, Sonido Extremo, Kenichi Nakagawa, Multilaterale, McGill Contemporary Music Ensemble, kwartet Tana, Nuntempe, Compañía Oblicua, 2e2m, Orchestr Berg, pod dyrekcją takich dyrygentów jak Guillaume Bourgogne, Matthias Pintscher, Zsolt Nagy, Frank Ollu, Rut Schreiner, Tetsuji Honna, Maxime Pascale, Jordi Frances czy Léo Warynski.

Jego opera La Libertad total, oparta na powieści Pablo Katchadjiana, miała prawykonanie na inauguracji Festiwalu Muzyki Współczesnej w Buenos Aires w 2014 roku w inscenizacji Mariana Tenconi Blanco. 

Był kompozytorem–rezydentem w Akademii Francuskiej w Madrycie i Casa de Velázquez, jest także laureatem przeszło 20 nagród kompozytorskich.

W swej twórczości skupia się zarówno na muzyce instrumentalnej, jak i czysto elektronicznej. Do naczelnych cech jego dzieł należą przestrzenność, użycie szumów wraz z dźwiękami o określonej wysokości, traktowanie brzmienia jako plastycznej gliny, użycie konwencjonalnych przedmiotów jako instrumentów dla stworzenia abstrakcyjnego świata dźwiękowego, pozbawionego kontekstów – mosty pamięci zostają spalone. W ostatnich latach skupia się na tematach psy-fi i psychodelicznych. 

Wybrane utwory: Austral na fortepian (2001), Cometas na 14 przestrzennie rozmieszczonych muzyków (2005), Filamentos na elektronikę (2005), Galaxia Espiral na 15 rozmieszczonych muzyków (2005), Crónica del Oprimido na kontrabas i elektronikę (2006), Entre Mundos na orkiestrę (2006), Arquetipo na 34 muzyków (2007), Jackpot na trąbkę i perkusję (2009), Spires na kwartet smyczkowy (2009), Lanterna Magica na sześciu muzyków (2011), Línea de Universo na kwartet smyczkowy (2012), Isochronic Junk­Box na akordeon i perkusję (2013), La Libertad total, opera (2013), Space-Junk na 22 instrumenty smyczkowe rozmieszczone przestrzennie (2015), Psychedelic na siedem wzmocnionych instrumentów (2015), Supersonic na elektronikę (2017), Electrochoquena cztery gitary elektryczne (2018), Terror en el espacio a amplifikowane trio i dialogi astronautów uruchamiane przez komputer (2018), Soyuz 245 na siedem wzmocnionych instrumentów (2019), Soyuz 237 na sześć wzmocnionych instrumentów (2020), Stroboscopic na kwartet smyczkowy (2021), Goodbye Planet Earth na 25 muzyków (2021).