Utwór ten ma dwa odrębne aspekty: ciemne, matowe, mroczne i niekonsekwentnie powtarzane figury muzyczne wykonywane na wytłumionych tkaniną membranofonach i sixxenie oraz jasne, oślepiające, wypełnione metalicznym brzmieniem kontemplacje dźwiękowe. Pierwszy aspekt wydarza się na planie złożoności i tylko na tym planie tego rodzaju mroczne figury mogą zaistnieć. Wznosząc się ku drugiemu aspektowi, przenosimy się na plan prosty, gdzie dusza, kontemplująca jedność, jest o krok od własnej zguby w owej jedności, podobnie jak każda rzecz zbliżająca się do Słońca zostaje rozcieńczona, zanihilowana w przypływach ciepła i promieniowania. 

Viacheslav Kyrylov