są kompozytorką/kompozytorem i wykonawcą/wykonawczynią. Odbyli studia kompozycyjne u Dietera Macka i Haralda Muenza w Wyższej Szkole Muzyki w Lubece oraz u Manosa Tsangarisa i Franza Martina Olbrischa w Wyższej Szkole Muzyki im. Carla Marii von Webera w Dreźnie.
Ich twórczość skupia się na muzyce jako antropologicznym badaniu codziennego środowiska życiowego. Ich kompozycje ewoluują jako sytuacje, performanse – instalacje, akcje i interwencje, podejmują wątki takie jak subkultura cyfrowa (np. ASMR), dzieciństwo, stosunki między ludźmi a zwierzętami, praktyki queer i cultural hacking.
Należą do kolektywu Y-E-S, publikującego muzykę związaną z performatywnością, czasowością, dźwiękiem jako doświadczeniem fizycznym oraz kulturową ramą sytuacji koncertowej (y-e-s.org).
Neo Hülcker współpracują z zespołami i muzykami takimi jak Ensemble ascolta, MAM. Manufaktur für aktuelle Musik, Ensemble Garage, MOCREP, Bastard Assignments, Maulwerker, decoder ensemble, We Spoke, The Agency, paranormal φeer group, Henry Wilde aka Antonia Baehr, Bastian Zimmermann, Armin Wieser, Tomomi Adachi, Stellan Veloce, Lucie Vitkova, Andy Ingamells, Elisabeth R. Hager, Matthias Kaul, Astrid Schmeling, Eva Zollner, Bill Dietz czy Jennifer Torrence.
Ich kompozycje były wykonywane m.in. w ramach festiwali Wittener Tage für neue Kammermusik, Wien Modern, Warszawska Jesień, London Contemporary Music Festival, Biennale w Monachium, Blurred Edges w Darmstadcie, Klangwerkstatt w Berlinie, Dark Music Days w Reykjaviku, Moving Music, SSSS! w Chicago i wielu innych.
Wybrane utwory: einwohnen – Intervention im Wohnraum, instalacje i performanse (2013), Norbert K. Jeder Tag ist ein G. Heimatexpress. Powerplay dla dwojga wykonawców (2013), Mitarbeit na trąbkę, klarnet, wiolonczelę, keyboard, syntezator, monotron, radio i wideo (2013), Eva und Neele na akordeon i wideo (2013), Sidekick dla czworga wykonawców (2014), Sammlungen – Konzentrate, Leerstellen, Reste na klarnet, saksofon, puzon, altówkę, keyboard i czworo ukrytych wykonawców (2014), Zu spät für das Privatleben na trąbkę, puzon, dwie perkusje, gitarę, wiolonczelę i taśmę (2014), copy! na wykonawcę, trzy laptopy, obiekty ASMR, zabawki, peruki i głośniki (2014), happy accidents, muzyka elektroniczna (2015), Bauvorhaben na flet i wideo (2015), Tape for Terry na wykonawcę, obiekty i kamerę (2015), ASMR *contemporary music ensemble* [tapping] [scratching] [brushing] [whispering] na głos, klarnet, cytrę, perkusję, wiolonczelę, keyboard i wideo (2015), crackles dla 3–10 wykonawców (2016), self induced music, instalacja (ze Stellanem Veloce, 2016), Ear Action, performans (ze Stellanem Veloce, 2016), gib Pfötchen na czworo wykonawców (2017), etudes to become a deer na dwoje wykonawców, wideo i obiekty (z Jennifer Torrence, 2017), tentaculus ohri – a collection for unplugged listening, performans (z Henrym Wildem / Antonią Baehr, 2017), good dog na czworo wykonawców (2017), da war ich noch nie in meinem ganzen Leben, instalacja dźwiękowa (z Henrym Wildem / Antonią Baehr, 2017), Musik für tote Tiere #3a na dwoje wykonawców, wideo i psa (z Henrym Wildem / Antonią Baehr, 2018), I’m in your bodies na akordeon, flet, głos i trzy mówiące psy (2018), Bei unserer Höhle dahinten dla trojga wykonawców (2018), A body essay. Fiction actually dla trojga wykonawców z wideo (2018), Yes, Shiperol dla czworga wykonawców (2018), unboxing transmitter na fortepian, skrzypce, klarnet i wideo (2019), what is the future other than a dream we are able to dream right now? (2019), we speak dla czworga wykonawców z megafonami (2019), Dress up: Selbporträt mit Hund, teatr muzyczny (2020), kows dla dwojga wykonawców (ze Stellanem Veloce, 2020), let me just dla siedmiorga wykonawców (2020), Mitarbeit–Nacharbeit dla sześciorga wykonawców (2021), Das Musikgeschä , teatr muzyczny dla dziewięciorga wykonawców (z Bastianem Zimmermannem, 2021).